Nu een paar dagen na de Kennedymars is het tijd om terug te kijken.
De stijvigheid is zo goed als weg, alleen als ik vanmiddag op mijn fiets stap voel ik wat weerstand. Dat gevoel voelt Kaya altijd denk ik, wat lijkt mij dat frusterend zeker als kind. Bij mij is dat volgende week over en dan kan ik weer alles doen zonder erbij na te denken.
Mijn voeten zijn een ander verhaal. De blaren vallen toch flink tegen ookal zitten ze op gunstige plekken. De kleine tenen zijn eigenlijk niet meer te herkennen. Vandaag toch maar wat doorgeprikt. De druk is er dan wel af, mijn middelste teen is er nog slechter aan toe. De nagel ligt ergens bovenop de blaar en ook daar gaat vandaag een prikje in. De blaar loopt netjes leeg maar na een uurtje is de blaar weer terug in dezelfde grootte. Morgen nog een keertje prikken.
Voorlopig even geen wandelingetjes voor mij.
Het gevoel is nog wel heel tevreden. Tevreden dat ik het weer gehaald heb en dat mijn maatje Jantje het ook gehaald heeft. Door alle ellende heen is doorgelopen en dat we samen de finish gehaald hebben.
Ook het bedrag wat ik binnengewandeld heb is dit jaar weer hoger. Het eerste jaar wandelde ik ongeveer € 5000,- binnen. Dat soort bedragen zijn verleden tijd met de huidige crisis. Bedrijven die mij toen sponsorde laten het nu afweten en via de sociale media heb ik dit jaar bijna alleen van bekende van mij of van Kaya sponsorgeld gekregen.
Dat vind ik echt fantastisch! Ik kan blijven bedanken daarvoor.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten